The Elder Scrolls Wiki
Advertisement

Trzecia Era, 3E – okres w historii Tamriel, który rozpoczyna się wraz ze zjednoczeniem kontynentu przez Tibera Septima. W trzeciej erze rozgrywa się akcja wszystkich gier z uniwersum poza The Elder Scrolls Adventures: RedguardThe Elder Scrolls V: Skyrim oraz The Elder Scrolls Online.

Opis[]

Rok Wydarzenia
3E 1. Rozpoczyna ją Tiber Septim, zjednoczywszy w końcu całe Tamriel.
3E 38. Tiber Septim umiera po długim panowaniu. Pelagius Septim I obejmuje tron, jednak jego umiejętnościom daleko do umiejętność dziadka. Jego rządy wprowadzają dużo zamętu w podbitych prowincjach. Rządy Pelagiusa nie są długie.
3E 41.

3E 51.

Pelagius zostaje zamordowany przez Mroczne Bractwo. Kintyra Septim I jego kuzynaka zostaje pierwszą cesarzową Tamriel, jednakże jej panowanie nie trwa długo. Uriel Septim I obejmuje tron jako trzeci Imperator z dynastii Septimów. Pod jego rządami Gildie Magów i Wojowników znacznie zwiększają swe wpływy w Tamriel.

Rodzi się syn księcia Pelagius Septim II Antiochus Septim spadkobierca cesarstwa

3E 64.

3E 67.

Uriel I umiera, tron obejmuje Uriel Septim II. Jego panowanie wypełnione jest plagami, zarazami i niepokojami społecznymi, a skarbiec cesarski świeci pustaki.

Rodzi się Potema Septim jedyna córka i drugie dziecko Pelagius Septim II i jego żony Qizara przyszła królowa Samotni i jednak z najbardziej zdolnych nekromantek w histor Tamriel.

3E 82. Umiera Uriel II. Następnym Cesarzem zostaje Pelagius Septim II. Pod koniec jego panowania Tamriel znów rozkwita, prowadzi bardzo aktywną politykę dynastyczną jego dzieci władają połową Tamriel.
3E 99. Umiera Pelagius II, Antiochus Septim, jego najstarszy syn, obejmuje tron Imperium.
3E 110. Wojna o Wyspę. Król Orgnum z Pyandonei (położone na tropikalnej wyspie królestwo, daleko na południe od Summerset, zamieszkanej przez Maormerów, rzadką "odmianę" elfów) przypuszcza atak na Tamriel, co spowodowane było intrygami politycznymi Królowej Potemy z Samotni. Z pomocą Summerset i Zakonu Psijic, Imperium niszczy orgnumowską armadę złożoną z ogromnych Wężów Morskich.
3E 120. Szesnastoletnia Kintyra Septim II obejmuje tron. W tym samym czasie Królowa Potema, zwana też Wilczą Królową oraz jej sprzymierzeńcy (Skyrim i część Morrowind) przypuszcza zaskakujący atak na Imperium. Ta wyniszczająca wojna zwana jest Wojną Czerwonego Diamentu, lub Wojną o Czerwony Diament. Kintyra II próbuje, wraz ze swymi wujami królami Magnusem Septimem z Lilmoth i Cephorusem Septimem I z Gilane (Hammerfell), utrzymać tron.
3E 121. Kintyra II zostaje schwytana przez siły Potemy. Niedługo potem Uriel Septim III, jej kuzyn, ogłasza się nowym Cesarzem Tamriel.
3E 123. Kintyra II zostaje ścięta w wieży Zamku Glenpoint. Ten dzień (23 Pierwsze Mrozy) jest dziś pamiętany jako dzień Złamanego Diamentu. Jednakże dokładna data śmierci cesarzowej podlega wielu spekulacjom.
3E 125. Rodzi się Pelagius, syn Magnusa, później zwany Szalonym Pelagiusem.
3E 127. Bitwa o Ichidag. Imperator Uriel III zostaje wzięty w niewolę przez wojska Cephorusa. W drodze do zamku Cephorusa w Gilane, rozwścieczony motłoch linczuje Uriela. Cephorus zostaje następnym cesarzem z linii Septimów. To wydarzanie oficjalnie kończy Wojna o Czerwony Diament jednak walki trwają jeszcze 10 lat.
3E 137. Potema kontynuowała swą skazaną na porażkę walkę. W końcu w jej rękach zostało tylko jej własne królestwo Samotnia. Próbowała zapobiec klęsce, przyzywając Daedra, by walczyły u jej boku, nekromanci królowej wskrzeszali trupy zabitych wrogów, tworząc armie nieumarłych. Siły te następnie przypuszczały atak za atakiem na siły braci Potemy, cesarza Cephorusa Septima I i Króla Magnusa. W końcu wszyscy oprócz żywych trupów opuszczają Wilczą Królową. Potema umiera po miesięcznym oblężeniu jej zamku. Po jej śmierci Magnus wyznacza swego syna, Pelagiusa, na pana Samotni, na czas małoletniości pozostawionego pod opieką rady królewskiej. Wojna o Czerwony Diament faktycznie dobiega końca jednak jej skutki są katastrofalne : wielu Septimów nie żyje, zostały utracone trony wielu prowincji, zniszczenia wojnę są ogromnie i najważniejsze wojna kończy czystość krwi rodu Septimów.
3E 140. Cesarz Cephorus spada z konia tak nieszczęśliwie, że traci życie. Tron obejmuje jego brat jako Magnus Septim.
3E 141. Król Samotni Pelagius (mówiło się wtedy o nim, że jest "okazjonalnie ekscentryczny) żeni się z Katariah, księżną Ebonheart.
3E 145.

3E 147.

Umiera cesarz Magnus Septim. Koronuje się jego syn Pelagius III. W rzeczywistości nigdy nie rządzi Tamriel, z powodu swego postępującego szaleństwa. Katariah, jego dunmerska żona i Rada Starszych biorą ster państwa w swoje ręce. Władzę w Samotni przejmuje jego siostra Jolethe Septim

Rodzi się jedyny syn cesarza Pelagiusa Szalonego i Katariah Cassynder Septim 3/4 mer

3E 153. Umiera Pelagius III. Jego żona zostaje Cesarzową Tamriel. Jej 62 letnie rządy, mimo niepokojów o podłożu rasistowskim, należą do najchwalebniejszych w historii Imperium.
3E 199. Umiera Cesarzowa Katariah zabita w czasie jednak z potyczek na Czarnych Mokradłach, tron obejmuje jej syn Cassynder Septim. Cassynder niechętnie przyjmuje władze przekazuje królestwo Wayrest swojemu przyrodniemu bratu Urielowi Lariat.
3E 201 - 202. Cassynder umiera, jego przyrodni brat Uriel Ankan (Lariat) obejmuje tron jako Uriel Septim IV.
3E 202 - 245. Panowanie Uriela IV jest długie i najeżone trudnościami. Pomimo tego, że był on legalnie zaadoptowany przez rodzinę Septimów i że ród Lariatów miał wysoką pozycję w cesarstwie, niewielu członków Rady Starszych akceptowało go jako pełnoprawnego przedstawiciela linii Septimów.
3E 248. Zatargi ze Radą Starszych kończą się bardzo niekorzystnie dla Uriela. Po jego śmierci Andorak Septim, cesarski syn, zostaje wydziedziczony z woli Rady, a nowym cesarzem obwołany zostaje jego kuzyn, Cephorus Septim II, bliżej spokrewniony z "właściwą" linią Septimów. Doprowadza to do dziesięcioletniej wojny domowej.
3E 249. Camorański Uzurpator Haymon Camoran prowadzi armię daedr i nieumarłych przez Puszczę Valen, podbijając królestwo za królestwem.
3E 253.

3E 258.

Bitwa pod Dragontooth. Camoran gromi armie Taneth i Rihadu z Hammerfell. Upada południowe Hammerfell.

Kończy się wojna domowa Andorak Septim zrzeka się nazwiska Septim i wszystkich praw do tronu cesarskiego w zamian otrzymuje królestwo Shornhelm, razem z Cephorusem starają się zatrzymać i pokonać Camorańskiego uzurpatora.

3E 267. Camorański Uzurpator w końcu zostaje pokonany, przez połączone floty królestw Wysokiej Skały, dowodzone przez Othroka, Barona z Dwynnen.
3E 268.

3E 285

Uriel Septim V zostaje Imperatorem Cesarstwa Tamriel. Od początku panowania przypuszcza inwazje na sąsiednie lądy. Podbija Roscreę (271), Cathnoquey (276), Ynesleę (279), Esroniet (284).

Rodzi się następca Uriela Uriel Septim VI

3E 288. Uriel V podejmuje się najbardziej ambitnego przedsięwzięcia - inwazji na Akavir. Tego samego roku rodzą się bękarcie córki bliźniaczki Eloisa Septim i Morihatha Septim które zostają przyjęte w poczet rodu przez Uriela VI.
3E 290. Uriel V ginie w bitwie pod Ionith, wyprawa na Akavir upada. Następnym cesarzem Tamriel zostaje Uriel Septim VI, jednak regencję podczas jego małoletniości (ma 5 lat) pełni jego matka, Thonica.
3E 307. Uriel VI w końcu obejmuje cesarski tron. Jednak Rada Starszych i jego matka próbują nie dopuścić go do pełnego panowania, co im się udaje. W rękach Uriela VI zostaje niewiele możliwości rządzenia, poza prawem weta. Uriel przez 5 lat walczy z radą i przywraca sobie pełnie władzy.
3E 313. Uriel VI spada z konia i, mimo wysiłków najlepszych medyków Imperium, umiera. Jego siostra Morihatha zostaje nową władczynią Tamriel. Kończy to, co zaczął jej brat, znacznie usprawniając zarządzanie Imperialną Prowincją. Jednak poza Prowincją, Imperium z wolna zaczyna upadać. Rewolucje i wojny domowe już od czasów jej dziada, Cephorusa II, szaleją po kraju i dotąd żaden cesarz się nimi nie zajął. Uważnie koordynując swe kontrataki, Morihataha powoli odzyskuje swych buntowniczych wasali, zawsze unikając zbytniego zaangażowania się w konflikty. Morihataha przywraca funkcje Cesarskiego Maga Bitewnego.
3E 336. Narodziny Nulfagi, potężnej czarownicy, matki przyszłego Króla Daggerfall Lysandusa.
3E 339. Argoniański członek Rady, Thoricles Romus, wciekły na odmowę Morihathy na prośbę przysłania wojsk do jego zagrożonej ojczyzny, wynajmuje (choć nie jest pewne, że to na pewno on) zabójcę, który pozbawia cesarzową życia. Pelagius Septim IV jej siostrzeniec obejmuje tron i kontynuuje politykę Morihathy.
3E 340.

3E 346.

Narodziny Eadwyre'a , przyszłego króla Wayrest i męża Caroliny i Barenziah.

Rodzi się następca tronu cesarskiego i przed ostatni cesarz Tamriel Uriel Septim VII

3E 353. Przychodzi na świat Mynisera, przyszła żona Lysandusa, króla Daggerfall.
3E 354. Z małżeństwa Nulfagi i Arslana II rodzi się Lysandus.
3E 368. Narodziny Camarona, przyszłego króla Wartowni.
3E 376. Niesławna Różdżka Chaosu (Balac-thurm) zostaje ukradziona z lochu pod miastem Twierdza Smutku w Morrowind. Bard zwany Słowikiem oszukuje Królową Barenziah, która otwiera mu starożytny loch pod miastem Mournhold (Twierdza Smutku). Słowik - używając magicznej mocy - zabiera różdżkę i ulatuje wraz z nią. Oczywiste jest, że bardem tym był Cesarski Mag Bitewny Jagar Tharn. W tych niespokojnych czasach rodzi się Helseth Hlaalu z Barenziah i Symmachusa.
3E 377. Król Arslan II, ojciec Lysandusa, umiera. Lysandus zostaje królem Daggerfall.
3E 381. Narodziny Gothryda, syna Lysandusa i Mynisery, władców Daggerfall.
3E 384. Na świat przychodzi kolejne dziecko Barenziah i Symmachusa - Morgiah.
3E 386. Narodziny Aubk-i, córki Akorithi i Camarona, władców Wartowni.
3E 388. Umiera Pelagius IV, jego syn - Uriel Septim VII obejmuje tron.
3E 389. Narodziny córki Karoliny i Eadwyre'a, władców Wayrest - Elysany.
3E 389-399. Jagar Tharn używa potężnej Różdżki Chaosu, by uwięzić Cesarza Uriela Septima VII w innym wymiarze, i by następnie przybrać jego postać. Rozbija Różdżkę na osiem części i ukrywa je w tajemnych miejscach w każdej z ośmiu prowincji Tamriel. Te miejsca to krasnoludzkie ruiny zwane Leżem Kła, Labyrinthian, Elden Grove, Hale Colossusa, Kryształowa Wieża, Krypta Serc, Murkwood i przeklęty Dagoth Ur. Tharn rządzi Imperium przez 10 lat. Podczas tego niechlubnego okresu (nie da się jednak stwierdzić dokładnej daty), Daedryczny Książę Mehrunes Dagon przejmuje Battlespire ("poligon" Cesarskich Magów Wojennych) i wybija niemal wszystkich, którzy się w tam znajdowali. Jeden tajemniczy heros, z pomocą pozostałych przy życiu mieszkańców Battlespire, daedrycznej zdrady i starego człowieka Chimera Graegyna, pokonuje jednak demonicznych intruzów. Niestety w tym czasie Battlespire także zostaje zniszczony. Niektóre źródła podają, że Mehrunes Dagon został przyzwany przez Jagara Tharna i przezeń poproszony o atak na Battlespire. Czyn ten umożliwił Tharnowi "wygładzić" władzę nad Imperium. Sam Chimere Graegyn, potężny Przywoływacz z rodu Direnni , zdołał - jeszcze przed całą sprawą z Battlespire, przechytrzyć Księcia Mehrunes Dagona. Użył artefaktu stworzonego przez Daedrycznego Księcia Malacath (lub Hircyn), Armor of Savior's Hide, by zrzucić Mehrunesa z powrotem do Oblivionu. W ostatnim, krytycznym momencie, Daedra używa resztek swych mocy by przekląć Summonera. Chimere i wyspa, na której żył zostaje wyrzucona w otchłań, a wszyscy oprócz czarownika giną. W tym tragicznym końcu, Chimere zostaje skazany na wieczne życie pośród ruin swego największego marzenia... Chimere Grageyn gra główną rolę w przypadku Battlespire. To on, mimo swego szaleństwa, pomaga tajemniczemu bohaterowi w wygnaniu do Oblivionu Mehrunes Dagon. To on daje herosowi wskazówkę o prawdziwym imieniu Księcia, a także wskazówki dotyczące Armor of Savior's Hide, które umożliwia bohaterowi dzierżenie potężnego Miecza Moon Reiver.
3E 391. W Twierdzy Smutku wybucha bunt w jego wyniku ginie generał Symmachus.
3E 392. Narodziny Greklitha, syna Camarona i Akorithi z Sentinel. W tym samym roku Carolina, królowa Wayrest i żona Eadwyre'a, umiera.
3E 396. Seria regionalnych wojen wybucha w całym Tamriel. Jest to bezpośrednio spowodowane dziesięcioletnim panowaniem Jagara Tharna. Prowincje ogarnia niszczycielski chaos i anarchia. Administracja cesarska legła w gruzach.

Wojna o Blue Divide. Wyspa Summerset pokonuje wschodnią Puszczę Valen.

Wojna Pięcioletnia. Elsweyr pokonuje zachodnią Puszczę Vallen. Jej bezpośrednią przyczyną jest "rzeź Torvalu", dokonana przez Leśne Elfy.

Wojna Arnezjańska. Morrowind gromi armie Czarnych Mokradeł.

Wojna Bend'r-mahk. Skyrim pokonuje połączone siły Hammerfell i Wysokiej Skały.

3E 399. Tajemniczy bohater, z pomocą ducha Rii Silmane, byłej czarodziejki Imperium, królowej Barenziah i Króla Eadwyre'a, dociera do ośmiu tajemnych miejsc w ośmiu różnych prowincjach i zdobywa wszystkie części Różdżki Chaosu. Bohater ten pokonuje Jagara Tharna w ostatecznym starciu w lochu pod Imperialnym Pałacem i uwalnia Uriela Siódmego. Heros znany jest później jako Wieczny Czempion, ale wciąż nikt nie wie kim był on w rzeczywistości. Prawdopodobnie jednak wysiłki jego spełzły by na niczym, gdyby nie fakt pozbawienia Jagara Tharna pomocy ze strony Mehrunes Dagon. W tym samym roku Gortwog zdobywa obszar Orsinium po pokonaniu Lord Bowyn z Wayrest w sprawiedliwych zawodach. Wydarzenie to jednoczenie zapoczątkuje powstanie rasy Orków. Od tego momentu, Gortwog pracuje bez wytchnienia, by Orsinium zostało uznane za jedną z Imperialnych Prowincji.
3E 401. Nulfaga znajduje miejsce ukrycia Mantelli, serca Numidium.
3E 403. Wojna o Betonię pomiędzy Daggerfall, a Sentinel. Lord Reich Gradkeep stara się to ułatwić negocjacje pokojowe między dwoma państwami. W wyznaczonym dniu królowie Lysandus i Camaron spotykają się w Pałacu Reich Gradkeep by podpisać traktat. Nigdy do tego jednak nie doszło. Małe nieporozumienie doprowadza do zamieszek w stolicy Reich Gradkeep. Cała rodzina panująca Reich Gradkeep zostaje zabita w chaosie. Jedynym jej członkiem, który przeżył był chorowity niemowlak. W związku z tym, członkowie rady królewskiej wybrali Lorda Auberona Flyte'a, by rządził w czasie małoletniości potomka. Państwo to znane jest odtąd jako Anticlere. Wojna o wyspę trwa zatem dalej. Jej punktem kulminacyjnym jest bitwa na Polach Cryngaine. Król Lysandus ginie na polu bitwy. Gotfryd, jego syn, mści śmierć ojca pokonując armię Sentinel i zabijając Króla Camarona. Wojska Sentinel poddają się.

Podpisano pokój, który ugruntowany został małżeństwem Gotfryda z księżniczką Aubk-i, jedyną córką Camarona.

3E 404. Zmarły Król Lysandus powraca jako Duch. Zaczyna, wraz ze swą armią upiorów, nawiedzać ulice miasta Daggerfall, wołając o zemstę.
3E 405. Tajemniczy agent zostaje wysłany przez cesarza Uriela Septima VII w celu zbadania okoliczności śmierci Lysandusa i znalezienia listu, który Cesarz wysłał wcześniej do Królowej Daggerfall, i który zaginął.
3E ~410. Wysłannik Imperatora odkrywa, że Król Lysandus nie został zabity w walce z wojskami Sentinel, ale został zamordowany przez pomniejszego barona Wayrest - Lorda Woodborne'a, który zabił go za kolejny zwrot w polityce regionalnej. Po akcie zemsty, którego dokonuje w imię Lysandusa cesarski wysłannik, duch króla i jego armia opuszcza Daggerfall. Drugie zdanie cesarza prowadzi agenta do Wielkiego Numidium (Anumidium); gigantycznego krasnoludzkiego artefaktu - golema, który swego czasu przyczynił się wielce do podbicia Tamriel przez Tibera Septima. Po znalezieniu przez owego agenta Totemu Tibera Septima (był to artefakt umożliwiający kontrolowanie Numidium), kilka stronnictw z Wysokiej Skały i Hammerfell (były to królestwa Daggerfall, Wayrest i Sentinel, król orków Gortwog, Underking, Król Nekromantów i Brissienna, należąca do cesarskich Ostrzy, reprezentująca cesarza) kontaktuje się z nim oferując sławę, bogactwo i władzę w zamian za Totem. W końcu, po wręczeniu Totemu któremuś ze stronnictw, Nulfaga teleportuje bohatera - agenta do Krzyża Mantellańskiego (Mantellan Crux), miejsca znajdującego się w innym wymiarze Aeteriusie, by odzyskał Mantellę. Bez niej wielki golem nie mógł funkcjonować. Nikt nie wie komu została dana kontrola nad Numidium. Widziano Numidium w sześciu różnych miejscach na raz[potrzebny przypis]. Ten "fenomen" zwany jest jako "Rozłam na Zachodzie". Jego skutki to koniec zjednoczenia w Wielkiej Skale, uznanie Orków z Orsinium za obywateli Cesarstwa, narodziny (przynajmniej tak mówią Sloadzi z Thrasu) nowego bóstwa - Boga Robaków (God of Worms), Underking dostaje z powrotem swe utęsknione serce, dzięki czemu wreszcie może umrzeć śmiercią śmiertelnika, która daje mu upragniony odpoczynek.
3E 414.

3E 425.

Książe Vvardenfell i cesarski wicekról Morowind Vedam Dren odwołuje stary traktat o Zawieszeniu Broni. Rozpoczyna się kolonizacja Dystryktu Vvardenfell. Wcześniej Vvardenfell był wyłącznym terytorium Świątyni Trybunału, która zabraniała jakiegokolwiek handlu na tamtym terenie. Po zniesieniu traktatu, trzy wielkie domy - Redoran, Hlaalu i Telvanini korzystają z zaistniałej okazji i zasiedlają wyspę. Najwięcej terenów wpada w ręce rodu Redoran jednak nie kolonizują ich dwa pozostałe rody masowo kolonizują regiony które kontrolują.

Umiera władca Twierdzy Smutku Hlaalu Athyn Llethan w tym czasie w Twierdzy przebywa Barenziah i jej syn, Helseth Hlaalu koronuje się na króla Twierdzy Smutku i całego Morrowind

3E 427.

Imperium w niepokoju, pojawia się bowiem sprawa sukcesji. Cesarz jest już stary i schorowany. Ma co prawda dwóch potomków, Ebela i Enmana, ale w Imperium rozprzestrzenia się pogłoska, że są oni pionkami umieszczonymi na dworze podczas, gdy Jagar Tharn był jeszcze nadwornym magiem.

W Morrowind, niewolnik, dziecko niewiadomych rodziców, urodzony pod określonym układem gwiazd, zostaje uwolniony z więzienia przez Ostrza na osobisty rozkaz cesarza i jako nowy agent cesarski zaczyna odkrywać tajemnicę przepowiedni Nerevaryjczyka i losu szóstego domu Dunmerów, Rodu Dagoth. Po pewnym czasie ginie Dagoth Ur, a Czerwona Góra zostaje uwolniona spod jego panowania, zostaje zniszczone Serce Lorkhana, następuje upadek Trójcy i Świątyni Trójcy, Almalexia i Sotha Sil nie żyją, a Vivek zaginął, absolutną władzę na Morrowind przejmuje procesarski Helseth Hlaalu, w Morrowind zachodzą bardzo istotne zmiany, powstaje Nowa Świątynia nowy ośrodek religijny Morrowind, panteonem jest Azura, Mephala i Indoril Nerevar.

3E 433.

Udany zamach na Cesarza Uriela Septima VII oraz jego synów, odszukanie Martina Septima - nieślubnego syna Uriela, wybuch Kryzysu Otchłani, przybycie a później wygnanie Dagona z Nirnu. Koniec dynastii Septimów, rozpoczęcie bezkrólewia w Tamriel.

Nawigacja[]

Oś czasu
Era ŚwituEra MeretycznaPierwsza EraDruga EraTrzecia EraCzwarta Era
Advertisement