O kultach i wyznaniach – opis kultów i wyznań w Cesarstwie.
Treść[]
Uwagi o kultach i wyznaniach Cesarstwa
[fragmenty korespondencji cesarskiego kupca Cuseiusa Plecii z Domu Cechowego w Vos w Regionie Vvardenfell prowincji Morrowind]
"...Zauważyłem, że mieszkańcy centralnych partii kontynentu (tacy jak ja) i zasymilowani obywatele innych ras preferują formalne i bezosobowe formy stosunków względem swoich bóstw i duchów. Dla nas różne kulty są przede wszystkim organizacjami społeczno-gospodarczymi, a Ośmioro Bóstw rozpatrujemy w kategoriach abstrakcyjnych, jako potężne, lecz neutralne istoty, które należy od czasu do czasu przebłagać. Nasze relacje z bogami nie rozwijają się na płaszczyźnie osobistej - wyjątkami od tej reguły są niektóre kulty Akatosha i Dibelli oraz odłamy Cesarskiego Kultu Tibera Septima.
Z wyjątkiem Zakonu Allesjańskiego (uznawanego za część wieków ciemnych), kulty religijne nie odgrywały większej roli w historii Nedmerów i Cesarstwa. Szczególnie władcy z dynastii Septimów dbali o ograniczenie wpływu religii na sprawy arystokratyczne, wojskowe i administracyjne. Życie duchowe to prywatna sprawa każdego z osobna, a zajmowanie przez urzędników kościelnych oficjalnych stanowisk w kwestiach pozareligijnych uważane jest za co najmniej nietakt.
Dominującemu w Cesarstwie sekularyzmowi przeciwstawiają się silne norskie kulty bohaterów - jednym z nich jest na przykład oficjalna religia Tamriel, czyli kult Tibera Septima. To konkretne wyznanie nabiera bardzo zindywidualizowanych cech w wojsku oraz wśród kolonistów z prowincji i świeżo zasymilowanych cudzoziemców.
Świątynia Trójcy Morrowind i poprzedzające je kulty przodków, w odróżnieniu od wcześniej opisanych wyznań, są religiami wyjątkowo osobistymi i bezpośrednio powiązanymi z jednostką. Kult przodków wiąże się z bezpośrednimi związkami rodzinnymi pomiędzy wyznawcą i wyznawanym, Świątynia promuje zaś model, w którym jej członkowie wyznają prawdziwego boga (lub raczej trójkę bogów) z krwi i kości, który stąpa po ziemi i osobiście się odzywa, a którego codzienne działania mają stanowić wzór do naśladowania w codziennym życiu.
Ta właśnie różnica w religijnym nastawieniu Nedmerów i Dunmerów pozwala wyjaśnić sporą część ciągłego wzajemnego politycznego i kulturowego niezrozumienia obu kultur. Nedmerowie nie uznają spraw religijnych za wyjątkowo ważne, podczas gdy mieszkańcy Morrowind uznają je (zwłaszcza, jeśli są związane z kultem przodków) za sprawę życia i śmierci.
Nedmerów charakteryzuje tolerancja religijna i spokojne podejście do spraw duchowych, podczas gdy Dunmerowie znani są ze swojej pasji i brutalnej nieraz nietolerancji. Nedmerowie nie rozmawiają ze swoimi bogami i nie mają przeświadczenia, że ich działania podlegają stałemu nadzorowi, gdy Dunmerowie wierzą, że wszystkie ich myśli i czyny stanowią przedmiot zainteresowania świętej Trójcy i duchów przodków..."