Atmoranie – starożytna, rasa ludzi zamieszkujących kontynent Atmora znajdujący się na północ od Tamriel. Przodkowie Nordów; uznawani też za przodków Cesarskich, Bretonów i Nede. Założyli najstarsze znane miasto zbudowane przez ludzi, Saarthal.[1]
Historia[]
Era Meretyczna[]
W Erze Meretycznej miały miejsce pierwsze ekspedycje Atmoran na Tamriel.[2] Wieki po nich wielki wojownik i bohater, Ysgramor, zorganizował kolonizacyjną, ogromną flotę, która popłynęła do Skyrim i Solstheim podczas wojny domowej w Atmorze. Flota przepłynęła Morze Upiorów i wylądowała na Głowie Hsaarik na północnym końcu Pękniętego Przylądka, po czym Atmoranie zaczęli przemieszczać się w głąb lądu. Zbudowano legendarne miasto Saarthal i nawiązano kontakt z Falmerami. Oba narody żyły ze sobą we względnym pokoju.
W pewnym momencie doszło do ataku Śnieżnych Elfów na Saarthal, w którym cała ludność miasta została wybita oprócz Ysgramora i jego synów, Yngola i Ylgara oraz pewnego Atmorana, Ahzidala.[3] Ysgramor i jego synowie uciekli z miasta. Wkrótce powrócili do Atmory. Atak ten jest pamiętany jako Noc Łez.[4][5]
Istnieje kilka teorii wyjaśniających, dlaczego Śnieżne Elfy tak postąpiły. Jedna z nich podaje, że elfy zauważyły szybki wzrost populacji Atmoran, który był dużo szybszy niż wzrost ich populacji, więc zaatakowały, aby kontrolować i spowolnić ten proces. Elfy na Tamriel już od dawna tak robiły z populacją Nede. Według innej teorii Atmoranie odnaleźli tajemniczy artefakt znany jako Oko Magnusa głęboko pod fundamentami Saarthal, więc Śnieżne Elfy zaatakowały, aby zdobyć je dla siebie.[5]
Powrót[]
Powrót to wielkie wydarzenie w historii, upamiętnione w legendach norskich i cesarskich, do dziś mające wpływ na stosunki między ludźmi a elfami.
Gdy Ysgramor oraz jego synowie powrócili do Atmory, przywieźli ze sobą opowieści o elfiej zdradzie i masakrze obywateli Saarthal. To posunęło najdzielniejszych mężczyzn i najgroźniejsze kobiety w Atmorze do stworzenia wielkiego towarzystwa, którego celem był odwet za poległych pobratymców i odebranie Skyrim elfom.[3][6]
Ysgramor objął dowodzenie nad tą elitarną drużyną wojów i myśliwych, później znaną jako Pięćsetka Towarzyszy. Wyruszyli z atmorańskiego miasta Jylkurfyk, by przeprowadzić inwazję. Wydarzenie to znane jest jako Dzień Ostatecznej Przeprawy.[3] Wkrótce po wylądowaniu na wybrzeżu ruszyli na Saarthal i odebrali je Śnieżnym Elfom, po czym w furii ścigali rozbitych, uciekających elfów wzdłuż i wszerz całego Skyrim.[7][8]
Ten podbój umożliwił dominację ludzi na Tamriel i utworzenie Pierwszego Cesarstwa Nordów.[9]
Zasiedlanie Skyrim[]
Po zdobyciu Saarthal załogi wchodzące w skład Pięćsetki Towarzyszy rozdzieliły się. Wyruszyły w głąb nowej ziemi, co skutkowało między innymi mieszaniem się ich krwi z krwią Nede zamieszkujących Skyrim, przy okazji wyzwolonych spod jarzma elfich władców poprzez atmorańskie podboje skierowane przeciw Śnieżnym Elfom. Tak powstali Nordowie.[1]
Ci kolonizatorzy z Atmory, którzy wyruszyli na zachód, ku Wysokiej Skale, wymieszali swą krew z tamtejszą populacją. To sprawiło, że Bretoni są zaliczani do ras ludzkich, mając więcej krwi ludzkiej, niż elfiej.[1] Inni, którzy ruszyli na południe, zostali pojmani przez Ayleidów. Wymieszali się z Nede z Cyrodiil podczas swej niewoli. Ich potomkowie obalili ayleidzkich panów pod przywództwem Królowej Niewolników Alessii i stali się rasą Cesarskich.[1]
Wiele z załóg kontynuowało napady na elfie osady i ściganie maruderów z rozbitych elfich wojsk, aż do śmierci samego Ysgramora. Wtedy odłożyli swą broń w wielkim żalu i hołdzie dla swojego wspaniałego wodza.[6][8] Na dwóch ostatnich okrętach z Atmory ponad połowa załogi była martwa, gdy zacumowały. Atmora stała się zamrożoną, jałową ziemią, a Atmoranie, którzy tam zostali prawdopodobnie wymarli.[1]
Religia[]
Atmoranie czcili dziewięć awatarów-zwierząt, uważanych przez uczonych za przedstawienie kilku ważnych Et'Ada.[10] Gdy wymigrowali do Skyrim i Solstheim, przynieśli ze sobą swoją religię, więc stała się ona częścią powstającej dopiero norskiej kultury. Nie wiadomo dlaczego kapłani czczący smoki stali się (lub byli) o wiele bardziej wpływowi (albo ważni) niż ci oddający cześć innym zwierzętom. W samym Skyrim byli potężni jak królowie.[10] Kult Smoków był więc główną religią Skyrim w Erze Meretycznej.
Znani Atmoranie[]
Nawigacja[]
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Other Lands – Imperial Geographical Society, 3E 432
- ↑ Pogranicze, Podbój i Przystosowanie: Społeczna Historia Cyrodiil – Wydawnictwo Uniwersytetu Gwylim, 3E 344
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Pieśni Powrotu, tom 2
- ↑ Pocket Guide to the Empire, First Edition: Skyrim – Imperial Geographical Society, 2E 864
- ↑ 5,0 5,1 Noc Łez
- ↑ 6,0 6,1 Pieśni Powrotu, tom 56
- ↑ Cesarski Raport o Saarthal
- ↑ 8,0 8,1 Pieśń o ludziach Askelde
- ↑ Upadek Księcia Śniegu
- ↑ 10,0 10,1 Smocza Wojna